NASIL  İNSAN  OLUNUR

Dünyaya gelmemizin asıl sebebi İNSAN olabilmektir. Her insan, insan olabilme bilgisi ve yeteneği ile yüklenmiş insan müsvettesi  olarak dünyaya gelir. ALLAH'ımın emirlerini yerine getiren kişiler insan olur ve RABB'ine kavuşur. Nasıl insan olunacağı bilgisini ALLAH'ın bize bildirdiği Ayetler ile size aktarmaya çalışacağız.

YUSUF suresi,ayet 103 : Sen hırslanasıya istesen de, insanların çoğu inanmayacaklardır.

               Evet insanların çoğu inanmak istemiyorlar çünkü hiç ölmeyeceklerini sanıp dünya menfaatlerine hırsla sarılıp onları putlaştırıyorlar. Halbuki dünyanın geçici olduğunu şu ayetle anlıyoruz.

EN – AM suresi, ayet 32 : Şu iğreti, basit hayat bir oyun ve eğlenceden başka şey değildir. Sakınıp korunanlar için ahiret yolu elbetteki daha iyidir. Hala aklınızı işletmeyecek misiniz ?

                İnsanlık mertebesine çıkamamış kişilere de, bakın ayet nasıl hitap ediyor.

FURKAN suresi, ayet 44 : ( Enfal 55 – 56 ) Yoksa sen bunların çoğunun işittiğini, akledip düşündüğünü mü sanıyorsun ! Onlar hayvanlar gibidirler, hatta yolca, hayvanlardan da şaşkındırlar.

                 Kardeşlerim, dünyada ve göç ettiğinizde ( öldüğünüzde ) size nasıl hitap edilip davranılmasını siz belirliyorsunuz. ALLAH'ın emirlerini yerine getirmeye gayret edip hallendiğinizde size insanca hitap edilip davranılır, ama kendi kafanızca insana yakışmayacak şekilde davranırsanız, hem dünyada hem de hakikat aleminde ayette yazılı olduğu gibi layık olduğunuz şekilde hitap edilir ve davranılır, acı sonucuna da katlanırsınız. Belki bulunduğunuz mevkiler yüzünden sizin yüzünüze olumsuzluklarınızı haykıramazlar ama, o mevkiden ayrıldığınızda layık olduğunuz davranışla karşılaşırsınız, bunu şimdi etrafımızda sık sık görüyoruz. Unutmayın hakikat aleminde torpil ve rüşvet geçmez.    

EN-AM suresi,ayet 116 : Yeryüzündeki insanların çoğunluğuna uyarsan seni ALLAH yolundan saptırırlar. Sadece sanıya uyarlar onlar ve sadece saçmalarlar.

                 İnsan nedir onu şu güzel cümlelerle tarif edelim. ( İnsan RABB'imin sözüdür, gözüdür, insan olanın hazzıdır. O'nun ile kendinde buluşmak, halk için HAKK'la çalışmak RABB'imin muradıdır. İnsan aklı : HAKK ile bir olanı, HAKK'la beraber, halkla çalışanı bilmeli, bulmalı, RABB'imin rızasına uymalı. Mutlu insan ; kutlu insandır. Umutlu insan ; kendinde olanı bilen insandır. Bende O'nun ( ALLAH'ın ) sözü varsa  O'nun ÖZ'ü vardır. Yeter ki, O'nunla buluşabilelim, O'nunla O'nun için çalışabilelim. Sadece HAKK adına çalış, olacak her şeyi HAKK'tan bekle.)

Hak yolunda eğil, ne var ki kul önünde dik dur ! Baş yalnız ALLAH'ıma eğilir, çünkü kutsaldır.

                 Her insan sevgi ile yaratılmıştır, her yaratılanın içinde iyilik vardır, ÖZ'de hiç kimse kötü değildir. Zaman içinde yaşadıklarıyla sevginin üstü küllenmiştir. Bizlerin vazifesi bu kişilerin küllerinin atılmasına ve sevginin tekrar yaşanır hale gelmesine yardımcı olmaktır.

MÜMİNUN suresi,ayet 12 :Yemin olsun ki, biz insanı topraktan oluşan bir özden yarattık.

                 Bu güne kadar bu ayeti herkes yanlış yorumladı, yaratılan bedendir, RUH'umuz yaratılmadı çünkü ALLAH'ın kendinden bize üflediğidir. Bedenin maddesi de toprakta bulunan  elementlerdendir, ayeti dikkatlice okursanız bu gerçeği anlarsınız. ALLAH HAY sıfatıyla daim diridir ve hiçbir zaman ölmeyeceğine göre, bizi de kendi NUR'undan yarattığına göre biz de hiçbir zaman ölüp yok olmayacağız. Beden bu dünyada kullandığımız bir elbisedir, öldü denilen, bu bedenden çıkıp asıl yurdumuz olan mana alemine yükselmemizdir.

Üniversite bitirmek insanı insan yapmaz, üniversite kişiye insan olmanın yollarını öğretir. Yüksek tahsilli olmak, zengin olmak, makam sahibi olmak, şöhretli olmak, o kişiye başkalarını hakir görme hakkı vermez, bunu ancak zayıf kişiliği olan ne oldum budalası sonradan görmeler yaparlar. Her zaman ; ne idim, ne oldum, ne olacağım diye düşünmeli.

Geçmişimiz ile övünüp kendi nurumuzu harcamayalım. Ben paşa torunuyum, annem saraylı eşrafından idi, dedem şeyhmiş, bunlar boşuna övünmelerdir ve kişiyi benliğe sokar. Onlar öyle olup bir isim bırakmışlar, mühim olan sen neler yaptın? Yaptıkların kendin için mi ? cümle için bir şeyler yapıyor musun ki, göç ettiğinde seni ansınlar ve gönüllerde unutulmadan yaşayasın. Aşağıda yazdığımız ayetlerde nasıl davranmamız gerektiği açıkça belirtilmiştir.

ALİ İMRAN suresi, ayet 17 : ( Nisa 36, Furkan 63 den 75 e kadar, Beyine 7, İnşirah suresinin bütününü okuyun lütfen.) Kullar ki sabredenlerdir, özü-sözü doğru olanlardır, Hak huzurunda duranlardır, nimet ve imkanlardan başkalarını yararlandıranlardır ; seherlerde, bağışlanmak için yakaranlardır.

                 İnsan olabilmemiz için önce ALLAH'ın bizden neler istediğini ve nasıl davranmamız gerektiğini öğrenip bunlar üzerinde düşünüp nedenlerini bulmamız gerekir. ALLAH'ım bizden taklidi iman'ı istemiyor. Bazı şeyleri yapmayı sevmesek de, nedenlerini araştırdığımızda  onun öyle olması gerektiğini anlarız. ALLAH'ın bizden istediklerini severek yapmaya gayret edelim. Önce sevgi nedir ? Onu araştırıp öğrenmeliyiz. Sevgiyi besleyen unsurlar nelerdir ? Kendimizi yeterince seviyor muyuz ? Kendimizi gerçekten sevmeden başkalarını sevebilir miyiz ? Saygı sevgiyi besler, öyleyse önce kendimize karşı saygılı olmaya, sonra da yaratılmış her zerreye saygılı olmaya mecburuz. Unutmayalım ki, seni sevgisinden YARATAN, senin dışında olan her şeyi de sevgisinden yarattı. Bir kişiyi sevmesek de ( ki o bizim eksiğimiz ve ayıbımızdır ) ona saygı göstermek mecburiyetindeyiz. Etrafımızda sıkça şu sözü duyuyoruz "yapmak istiyorum ama içimden gelmiyor ". Sen yapmak için gayret et ve ALLAH'ımdan yardım dile bak nasıl yaparsın. Yapmazsan sonucuna hem bu dünyada hem de hakikat aleminde katlanmak mecburiyetinde kalacaksın. Herkes tarafından sevilmeyi sayılmayı istiyorsak önce biz sevmeli ve saymalıyız ki, yolladığımız bu pozitif enerji kendimize dönsün. İki dağ arasına gidin ve bağırın neyi söylerseniz aynısı size akseder. Aynanın karşısına geçin ne yaparsanız eksiksiz olarak onu görürsünüz.

Bütün problem kendimizi et kemik yığını olarak görmemizdendir. Halbuki biz bu görünen biz değiliz, bedenlerimiz dünyada iken kullandığımız bir elbisedir. Öyleyse hepimiz ne olduğumuzu düşünüp bulmalıyız, dünyaya geliş sebeplerimizden biri de budur. KENDİNİ BİLEN RABB'İNİ BULUR. Bedenlerde ayrı ayrı görünsek de, aslında BİR bütünün parçalarıyız, tek BİR bedeniz. Karşımızda sevmediğimiz kişinin aslını düşünün, kimi sevmediğimizi ve kime kötülük yaptığımızı cesaretle düşünün…………..irkildiniz değil mi?

Gökte aradığın bak, bedene, ismin arkasına saklanmış canlı canlı karşında duruyor. O'nu önce kendinde ara bul, sonra da gördüğün görmediğin her yerde O'nun olduğunu bil artık.

" Hiç ummadığımız zamanlarda imanımızın tam olup olmadığını ve sıyrıldığımız olumsuzlukları tekrar yapıp yapmadığımızı ölçmek için ALLAH'ım bizi imtihana çeker.”

Kendimizi bilebilmemiz ve yaşarken ALLAH'ı bulabilmemiz için O'nun 99 ismini ( Esma-i Hüsna )halimize vermeliyiz. Affedicilik sıfatını kendimizde yaşanır hale getirmezsek yani kişileri affetmezsek ne kadar Hak yolunda oluruz ki ? " Hiçbir günah benim affımdan büyük değildir "diyor ALLAH'ım. YARATAN bizi affediyor da biz ALLAH'dan büyük müyüz ki, affetmiyoruz. Gelin 99 ismini anlamları ile öğrenip çok geç olmadan onları uygulayalım ki İNSAN olmaya hak kazanalım.

ŞURA suresi, ayet 43 : Sabredip bağışlayan bilsin ki bu, işlerin en zorlularındandır.

                 Çoğunlukla kişiler ben büyüküm beni aramaları , bana gelmeleri, bana vermeleri gerekir derler, halbuki ne yanlış bir düşüncedir bu. Büyük olan yalnız ALLAH'tır. KUR'AN'da ALLAH birkaç yerinde " BEN " diye hitap ediyor ve çoğunlukla " BİZ " kelimesini kullanıyor, biz kullar ise bir türlü benlikten kurtulmak için çaba sarfetmiyoruz, bu nedenle de dünyada ALLAH'ımın bize verdiği lütufları kullanamadan göç ediyoruz, bu tat duyumuzu kaybedip tadını almadan yemeğimizi yemeğe benzer.

Biz sevilmeyi, sayılmayı, aranmayı istiyorsak ilk önce büyüklük kompleksinden kurtulup mütevazi olmayı denemeliyiz. Bize yapılmasını istediğimizi önce biz yapmalıyız ki, küçüklerimize ve büyüklerimize örnek olalım. Bir kişiyi kınamadan yargılamadan önce aranmayışımızın nedenlerini araştırmalıyız, her olayda önce kendimizde suçu aramalıyız. RESULÜ'müzün ve Arif kulların hayatlarını okuduğumuzda onların ne kadar mütevazi ve hoş görülü olduklarını göreceğiz. Benlikten sıyrılıp " BİZ'liği " yaşamalıyız.

A'RAF suresi,ayet 55 : RABB'inize ; boyun bükerek, gizlice / ürpererek yakarın. O, haddi aşanları / azmışları sevmez.

                 Evet, ibadetlerimiz gösterişten uzak olmalıdır. İbadet ALLAH ile kulu arasındadır. Bir ayette : " ve onların ibadetleri yüzlerine vurulacaktır " deniyor. Bu konuda yorum yapmak istemiyoruz, ne demek istediğimizi herkes bulunduğu makamdan anlar. İbadet nedir ? neler ibadetten sayılır, bunu iyice araştırmakta yarar vardır.

Hiç düşündünüz mü niye ALLAH'ım sık sık FATİHA'yı okumamızı istiyor ? Okuduğunuz hangi dua olursa olsun, muhakkak onun Türkçe anlamını okuyup üzerinde düşünün ve o duayı okurken anlamını düşünerek okuyun. Fatiha'nın ilk 4 ayetinde YARATAN kendini anlatır. 5-6-7. ayetlerinde ise insan ALLAH'a dilekte bulunur, O'na söz vermiş oluruz. Yalnız O'na ibadet edeceğimizi, yalnız O'ndan yardım dileyeceğimizi, bizi O'nun doğru yola ileteceğini bildiğimizi ve bizim de öyle davranacağımızı ALLAH'a söz veririz, yani dünyaya gelmeden  önce verdiğimiz sözü yenileriz. Öyleyse her anımızda yalnız ALLAH'a inanmamız, güvenmemiz ve yalnız ALLAH'dan yardım dilememiz gerekiyor. İnsana inanır, güvenir, yardım dilersek yanlış yapmış oluruz. İnsan bir vasıtadır, O dilemeden insan parmağını dahi oynatamaz. Biz ALLAH'tan dileriz, O hangi kulu vasıta ederse onunla isteğimizi verir. Kırmamak kadar kırılmamak da önemlidir. Karşımızdakinden bir şey beklediğimiz müddetçe hep kırılırız, kimseden selamdan başka bir şey beklemeyin ki, kırılandan olmayasınız. Çok ince bir nokta: ALLAH'dan başka kimseye güvenmeyeceğiz ama her yaratılanı YARADAN'dan ötürü seveceğiz. Kendinize dahi ALLAH adına güvenin . İzah edelim : Kendiniz bağırmayacağım diyorsunuz, bir bakıyorsunuz istemediğiniz halde bağırmışsınız, sigarayı içmeyeceğim diye yemin ediyorsunuz bir müddet sonra yine içiyorsunuz. Unutmayın nefislisiniz, karşınızda olan kişi de nefislidir, herkes her an hata yapabilir, günah işleyebilir, istemese dahi istemediği şeyi nefse uyup yapabilir. Öyleyse her an yalnız ALLAH'a inanmamız, güvenmemiz ve yalnız ALLAH'dan yardım dilemeliyiz. FATİHA suresi bize hep bunu hatırlatır ve böyle davranmamızı ister.

TEĞABUN suresi, ayet 13 : ALLAH…….İlah yok O'ndan başka ! Yalnız ALLAH'a güvenip dayanır iman sahipleri.

      ADALETİ VİCDANINDA ARA ! ALLAH KORKUSU VERİRSE KAÇ.

                 ALLAH'ım kimseyi ayırmaz kayırmaz çünkü adildir. Bizler nedense yakınlarımızı kayırırız, kim olursa olsun doğru neyse onu yapmamız gerekir. Her olayda " önce, cümle !..” dersek, adaleti gönlümüzde buluruz. Güçlüyüm diyorsak, zayıf olanı korumalıyız. Zayıfa kuvvet gösterip " güçlüyüm " dersek; gücümüzden, kendimiz şüpheye düşmüş oluruz.

NAHL suresi, ayet 90: Şu bir gerçek ki ALLAH; adaleti, iyi ve güzel davranmayı, akrabaya vermeyi emreder. Tüm pisliklerden / edepsizliklerden, kötülükten, azgınlık-doymazlık ve kıskançlıktan yasaklar. Düşünüp ibret alırsınız ümidiyle size öğüt veriyor.

                 ( Her olay yerindedir, kötü kulun dilindedir. Bilmeyen af diler,” ALLAH'ım !..” der. Ya bilen, bilip de hataya düşen ; ALLAH'ıma nasıl el açar ? )

Kimse kimse için yargıya düşmesin,” iyi ! kötü ! " deyip ayırmasın. Olaylar bizi bize buldurmak için bir aynadır, ibrettir. Kulu-kuldan kayırmadan, hatasını başkasına duyurmadan, bir birimize yardımcı olalım. Bilgilerimizi saklamayalım, bildiğimiz ile bilmeyene yol gösterelim, yardımcı olalım, her hal ile verelim yine verelim. Bilelim ki, her kademeye bilgi ölçüsünde değil, bildiğine uyduğun ölçüde geçilir. Bilen, bilmeyenin sorumluluğunu da alır. Amma, uymayanın sorumluluğu kendisine aittir. Ne cahili kına, ne alimi ünle. Her bilenin, bilmeyen ile kapısı açılır.

( Dost, yerini bilendir ! Dost, kulunu sevendir ! Dost, ayıbını örtendir ! Dost, eksiğini tamamlayandır. Dost sevilir yerilmez ! Dostluk asla silinmez ! Kul-kul ile bölünmez,” hatası var !” denilmez ! Unutmayın, hatasız kul olmaz ; hata olmadan , kul kendini bulmaz.)

Kendinizle dost olmadan etrafınızla dost olamazsınız. Gerçek dost nasıl olur : Dost canını, kanını, malını feda edendir, günahına sevabına ortak olandır. Sende bir hata görüp söylemeyenden uzak dur, o senin gerçek dostun değildir. Dostunuzu başınıza bir olay geldiğinde tanırsınız ancak. Arkadaş ; sizde yiyelim içelim, bizde oynayalım diyen ve başınıza bir olay geldiğinde sizi terk edendir. Gerçek dost ise, kabahatli olsanız bile sizi terk etmeyip her an her şartta yanınızda kalandır. Bir bakın etrafınıza kaç tane dost diyebileceğiniz kişi vardır ? Dost görünen münafıklar için bakın ayet ne diyor.

MÜCADİLE suresi, ayet 15 : ALLAH, onlar için şiddetli bir azap hazırlamıştır. Ne kötüdür onların yapmakta oldukları.

                 Her insan; olumlu-olumsuz, ALLAH'ımın MURAD'ı ile yaratılmış ve akıl ile donatılmıştır. Olumlu-olumsuz,bize göre dedik, çünkü biz insanları dış görünüşleri ile yargılıyoruz, duvarın arka tarafında ne olduğunu bilemiyoruz, yapılan olayı yargılayabilir, ondan ibret alabiliriz ama insanı yargılamamak en doğrusu olacaktır çünkü onu ne şartlarda yaptığını bilemeyiz, belki aynı şartlar bizde olsa ondan daha kötüsünü yaparız.

Olaylar sana değil, sen olaylarda kendine yön vereceksin, öylece düzeni bulacaksın. Karşındakinde değil, hatayı kendinde ara ki, düzeni bulasın. Hiçbir kul, EVLİYA dahi olsa,

" ben düzenimi buldum, her şeyin üstünde oldum.” demez. Bilelim ki sorumsuzluk, düzene saygısızlıktır. Düzen bizden hizmet bekliyor ise, gücümüzü esirgemediğimiz müddetçe asla yardımsız kalmayız ! ALLAH'ım hizmetimize karşılık himmetini esirgemez.

Gönlümüze yatmayan, doğruluktan uzaktır. Gönlümüze yatmayandan uzak duralım, yolumuzu çevirelim. Gönlümüze yatmayana, el uzatmamız haksızlıktır. Kendimize yapılmasını istemediğimizi başkalarına yapmayalım.Kendimiz için istediklerimizi de cümle için isteyelim.

AHZAB suresi, ayet 70 : Ey iman edenler ! ALLAH'tan korkun ve sağlam söz söyleyin.

                 ALLAH'ıma sığınan, asılmaya götürülse, yalana baş vurmaz. Doğru insanın, insanlardan saklayacağı bir şeyi olmaz.

KENDİMİZE KARŞI DÜRÜST OLMADAN, ETRAFIMIZA KARŞI DÜRÜST OLAMAYIZ.

                 Başına ne gelirse gelsin, hangi zorlukla karşılaşırsan karşılaş, doğru yolda yürümeye devam et. ALLAH ADI'na attığın adımını asla geri çekme. Etrafımızda yaşanan nefreti ortadan kaldırmak için, önce içimizde olan her türlü nefreti yok etmeliyiz.

ALLAH'ı dünyada bulmak ve O'nun istediği gibi bir hayat yaşamak istiyorsan eğer; başkasını değiştirmeye değil, kendi hayatını YARATAN'ın istediği şekilde değiştir. Bir şeyin olmasını istiyorsan önce ALLAH'ımın emrettiği gibi elinden gelenin en iyisini yap, sonra ALLAH'a havale et, senin için en iyisinin olacağını bilerek geleni kabullen.

Biliyoruz ki doğmayan her zerre eğitimsizdir. Dünya, her zerrenin eğitim merkezidir. Dünyaya geldik gideceğiz diye düşünmeyelim, dünyaya kendimizi bilmeye YARATAN'ı bulmaya geldik. Öyleyse; Geldik bulacağız, bulduğumuz ile olacağız, öylece döneceğiz diye bilelim. Dünya mülkünün; ne sahibi, ne kiracısıyız……olsa-olsa emanetçisiyiz. Biz dünyada ne için hazırlanırsak; o yolu bulur, o mevkiyi alırız. Kulun dünyadaki hali, ahiretteki mertebesidir. Ne kadar severse o kadar sevilir, sevildiği kadar dua alır, aldığı dualar onu yüceltir.

Edep; edepsizin- edepsizliğine, sabır ve tahammül etmektir. Saracağımız her yara, kendimizin olduğu zannını versin ! Soracağımız her soru, kainatı ilgilendirsin ! Sadece tevazu, edep, hoşgörü; belleğimizi, her zerresi ile zaptetsin. Saygıyı, zordan değil gönülden geldiğince gerçekleştirelim. ( "HAY” diyelim, saymayı önce kendimize ödeyelim ! Kendi-kendini saymayan, çoklukta güzele uymayandır.)

Kulun gönlünü ne ile ölçersin ? Onun ölçüsü: ne sende, ne bende, ALLAH'ımdadır ! Onun için, kuluna; ne halde olursa olsun söz edilmesin, ölçü vurulmasın . Gönüller; sevgi ile sulanır, bilgi ile yeşerir, iyilikle güçlenir, doğrulukla oya gibi işlenir, çalışmakla BÜTÜN'lüğe  ulaşır. ALLAH'ım ile dolu olan gönül, çirkin görmez ! Kul, hatasız olmaz ! Gönül kırmazsan, doğrudan şaşmazsan, affedilirsin. Gönül almak bir sevap, gönül kırmak bin sevabı götürür.

Kusuru gördü isek, bilelim ki hata bizdedir. Olgunluk; hatalı olsa bile övmede, övülecek güzelliği bulmada,” hata sende değil, bendedir !” demede, kendi körlüğünü duymada.

Hatadan tövbe ile kurtuluruz. Hata olmasa, doğruyu bulamayız. Kusursuzluk, ALLAH'ıma mahsustur ! Hatamızı bilip AF'fına sığınırsak, elbet affoluruz. Hiçbir günah, ALLAH'ımın AFFEDİCİ'lik SIFATI'ndan büyük olamaz.

A'RAF suresi, ayet 56 : Yeryüzünde, orası barışa kavuştuktan sonra bozgun çıkarmayın. Ürpererek ve ümit ederek dua edin O'na. Hiç kuşkusuz, ALLAH'ın rahmeti güzel düşünüp güzel iş yapanlara çok yakındır.

                 Ayetten de anlaşılacağı gibi fesat çıkarmak günahtır. Aynı şekilde dedikodu da büyük günahlardandır. Başkası hakkında olmuş bir şeyi söylemek dedikodudur, olmamış bir şeyi söylemek iftiradır. Bugün size başkasının dedikodusunu yapan kişi, yarın sizin dedikodunuzu başkalarına yapacaktır. Gördüğünüz, duyduğunuz olumsuzlukları örtünüz ki, ALLAH da sizin olumsuzluklarınızı örtsün.

HUCURAT suresi, ayet 12 : Ey iman edenler ! Zandan çok sakının çünkü zannın bir kısmı günahtır. Sinsi casuslar gibi ayıp aramayın. Gıybet ederek biriniz ötekini arkasından çekiştirmesin. Sizden biri ölmüş kardeşinin etini yemek ister mi? Bakın bundan iğrendiniz. ALLAH'dan korkun. Hiç kuşkusuz, ALLAH tövbeleri çok kabul eden, rahmeti sonsuz olandır.

ENFAL suresi, ayet 50-51 : Bir görseydin o küfre sapanları ! Melekler canlarını alırken onların yüzlerine ve arkalarına vuruyorlardı : " Yangın azabını tadın.” İşte bu, ellerinizin önden gönderdiği şeyler yüzündendir. ALLAH kullara asla zulmetmez.

                 Ayetlerden de anladığımız gibi ALLAH'ın bizden istediklerini öğrenmez, kafamıza göre hareket eder günah işlersek, ölümümüz de ayette yazılı olduğu gibi olur.

Hata işleyenin hatasını yüzüne vurmayalım,” vurmazsam, düzeltmez !” demeyelim. Her kul, YARATAN'ı bilir. Gören O'dur, düzeltecek olan da O. Öyle sevaplar vardır ki, cümle hataların affını getirir: öyle hatalar vardır ki, cümle sevabı götürür.

ANKEBUT suresi, ayet 42 :  ALLAH onların, kendisinden başka ne gibi bir şeye yalvardıklarını / kulluk ettiklerini bilir. O'dur AZİZ, O'dur HAKİM.

SEBE suresi, ayet 25 : ( Casiye 15-22 ) De ki :” Bizim işlediğimiz suçlardan siz sorumlu olmayacaksınız; biz de sizin yaptıklarınızdan sorguya çekilmeyeceğiz.

FURKAN suresi, ayet 71 : Kim tövbe edip barışa yönelik iş yaparsa, hiç kuşkusuz tövbesi kabul edilmiş olarak ALLAH'a döner.

                 ( Kul-kulun hatasına bakarsa, hataya kendi düşer. Kul hatayı kendinde ararsa, tamiri mümkün olur. Olgunluk: sevmede, hatayı dürmede, yükseğe koymada, geçeni unutmada ……….Hatasız kul olmaz, hataya düşmeden doğrusu bulunmaz. Yanılan kul sana boyun bükerse üzüntü duyarsın. Kendini yukarıda değil, olduğun yerde göresin ! Olmuşsa hata, affedendir ata. " Güzeldir !” dediğin, güzel de; güzel görmediğin çirkin midir ? )

                 Görevin: azı-çoğu değil, yapılanı önemlidir. Kimse kimse adına konuşmasın, kimse kimseyle münakaşa etmesin, kimse hizmetten kaçınmasın, yaptığın her hizmet YARATAN'a yaptığın hizmettir çünkü her zerrede O var. Gönlün ölçüsü: kuluna göre söz edende değil, her kulu bir tutandadır. Olmuşu yolunda görmek seni sevindirir, ham kulu görmek yerindirmesin! Kulun bazısı dönüktür: dumanı başına sarmış, gözünü kapamış…….Ona yardımcı olmak, kulu kazandırmak kula sevinç vermek; vazifemiz ! ALLAH'ımın AŞK'ına, gönüllerin şaşkına yol vermek: yola uyan, ALLAH'ımı bilen her kulun vazifesidir. Her bilen, bilmeyenin yardımcısı olsun.

HER İŞE BAŞLARKEN ALLAH'IMIN ADI'YLA BAŞLARSAN, YANLIŞTAN DÖNERSİN.

                 Hizmet, kulun-kulluk görevidir, mükafatı gönül yapısına kaydolur. Korumak: kulluğun ve yaratılmışlığın asıl görevidir. ALLAH'ım kuluna kaldıramayacağı yükü vermez. Kulun vazifesi, HAKK'ın EMRETTİĞİNİ yapmaktır. Yumuşak olmayı kendimize vazife bilelim, " ALLAH'ım, GÜC'üne dayandım” diyelim. Kuvvetini de, gücünü de verir.

                 ( Huyunu değiştiremezsen, yolunu değiştir! Hata sana kolay geliyorsa devamı gerekmez. Kolaylık hatadan kaçana verilir. Her hata, bir kuldan uzaklaşmana  malolur. Hayra inanıyorsak, her zaman huzurlu oluruz. Huyun yozu, her hale uymuyor diye bakandır. Huyun en güzeli: huysuza, " sen güzelsin !” diyebilendedir, huysuzda güzeli bulabilendedir, düğümü çözmesine yardım edebilendedir.)

Olmayana gönül takarız niye, olmayan da ALLAH'ımdan değil mi ? Olmayışı da bizim hayrımızadır bunda hiç şüphe etmeyelim. Her olmayan, günün aydınına açılan kapıdır. Kulun hayrına olan kapı, açılır. YARATAN'a niyaz eden kuluna, ALLAH'ım KORUYUCU gönderir.

ENFAL suresi,ayet 47: İnsanlara çalım satarak, gösteriş yaparak yurtlarından çıkan ve ALLAH yolundan alıkoyanlar gibi olmayın. ALLAH, onların yapmakta olduklarını çepeçevre kuşatmıştır.

ALİ İMRAN suresi, ayet 104 : İçinizden hayra çağıran, doğruyu-güzeli emreden, kötü ve çirkinden alıkoyan bir topluluk olsun. Kurtuluş ve zafere eren işte onlardır.

                 ( Ümit edilenin olması, kulun mucize beklemesi, zayıflık değildir. ALLAH'a olan imanın yüceliğini gösterir, yalnız O'ndan beklediğini bildirir. İnananlar O'nundur, O'nadır; inandı isen, O'ndandır. Soğuk-sıcak verecek, güzel-çirkin görecek, tatlı-acı yiyecek,” hepsi güzel ! " diyecek; o zaman, kulluğunu bilecek.   

Bilelim ki her kulu, birbiri ile imtihana tutulur. İmtihan talep edene değil, layık olana verilir. Dünyaya gelen her insan imtihandan geçer, imtihanın neticesi eline verilir. Eğer gam ile karşılarsan,” ne oldu halim ?...” dersen, imtihanı kaybetmiş olursun.” ALLAH'ımdan geldi, beni denedi ! " dersen, gelenden hayır beklersen, netice aydın olur. ALLAH'ım her an bizi gözlüyor,çağır YARDIMCI gönderir. Sebep sormayalım, " neden oldu? " denilmesin ! Hikmetinden sual edilmez, edilse de açılmaz.

                 İnsan olan kimseyi aldatmaz ve kendisinin de aldatılmasına müsaade etmez. Bir kere aldatılabilirsin, ikinci defa aldatılırsan bil ki suç sendedir. İnsan olan, kendisine yapılmasını istemediği hareketleri başkasına yapmaz, kendisi için istediği şeyleri cümle için ister. Başkalarını kandırabilir, kendinizi de kandırabilirsiniz ama ALLAH'ı asla kandıramazsınız, belki bu yazımızı okurken AZRAİL size gelip,” haydi dünyadan ayrılma zamanı geldi " diyecek. Her düşünceniz, niyetiniz, söyledikleriniz ve yaptıklarınız eksiksiz kaydedilmektedir. Öldüğünüzde bunlar karşınıza çıkacak ve hesaba çekileceksiniz bundan kaçış yoktur. Ölmeden önce her gün kendinizi hesaba çekip olumsuz hallerinizi düzeltin ki, ALLAH'a temiz bir gönül ile gidesiniz. Aldatmak bizim kuruntumuzdur. " Aldattım !..” der seviniriz, on defa aldandığımızı unuturuz. Sakın, " beni aldattılar !...” deyip üzülmeyin! Çünkü ALLAH'ım,” aldattım !..” diyenden on katını alır ; bir vesile ile ,” ALLAH KERİM !...” diyene verir.

BAKARA suresi, ayet 188 : Mallarınızı aranızda haksız ve uydurma yollara baş vuraraktan yemeyin; bilip durduğunuz halde insanların mallarından bir kısmını günaha saparak yemek için onları yargıçlara aktarmayın.

                 ( Niyetinin kötülüğünde,mecbur olup yaptığın iyiliğini görgüye veremezsin, yaptığın kötülüğe iyiliği şahit gösteremezsin ! Yani, kötü niyetine örtü diye yapılan iyiliğin, diyeti olmaz. ALLAH'ım örtü ile kuluna ölçü vermez, niyetini tartar.)

                        KAİNATIN TÜM SIRRI KUR'AN'DA YAZILIDIR.

Herkes bakar ama herkes göremez, bakmak başka görmek başkadır, önemli olan görmektir.

BAKARA suresi, ayet 2 : İşte sana o kitap ! Kuşku, çelişme, tutarsızlık yok onda. Bir kılavuzdur o, korunup sakınanlar için.

                 KUR'AN'ı okuyan hafız,” ALLAH'ımı andım !.....”der; ALLAH'ım, okuyan-okumayan kulumun gönlünü gördüm der. Okumaktan maksat, ALLAH'ımı anmak elbet. KUR'AN'ın verilişinin maksadı, ALLAH'ımın ADI yanında, yolunu öğrenmektir. Sadece okumak yeter mi, ezbere bilmek bize yolu açar mı? Biliyoruz ki KUR'AN'ın gayesi yol göstermektir. Niye ölüye okunur ? KUR'AN'ın yazdığı, kulca tam açılmaz ! Çünkü, 99 u ahirete , biri dünyayadır. Onun için, ölüye 99 u okunur. YASİN, 99 u içine alır. Onun için ölünün bizden dileği YASİN'dir. Unutmayın bu gün onların bizden bekledikleri YASİN, yarın göç ettiğimizde bizim beklediğimiz olacaktır. Ne ekersek onu biçeriz, eğer sana da YASİN okunmasını istiyorsan, şimdi sen onlara oku ki, sen öldüğünde sana da okuyan olsun.

TEK beden olduğumuza göre, onlara YASİN okurken kendimize de okumuş oluyoruz, yağmurun yağışını düşünün.

MÜZEMMİL suresi, ayet 4 : KUR'AN'ı ağır ağır, düşüne düşüne oku.

                 İslamiyetin şartları, KUR'AN'dadır. Resulümüz KUR'AN'da verilenin gününe uymasını her mümin kuldan istedi, " zamana kendini uydur !...” dedi. Kendine baktırmayacak şekilde cemiyete kendini uydur.” Müstesna olayım !.....” diyen, kendine baktırandır. İstisnadan uzak tut kendini, yeter.

      KAİNATIN BÜTÜN SIRRI, İNSANDIR ! HER BEDEN BİR KAİNATTIR.

KIYAMET suresi, ayet 22,23,24,25 : Yüzler vardır o gün parıltılı, RABB'ine doğru bakan ve yüzler vardır o gün, asık / buruk, kendisine bel kıracak bir hesap yöneleceğini sezinler.

                 Kul-kul ise, kuldan kulu ayırmaz ! " kafir !...” dedikte ayırmış olmaz mıyız ? Kulun niyazı, ALLAH'ıma gönülden varıştadır: onu da hiçbir kul çözemez, kendinde dahi. KUR'AN'ın verdiğine uyarsak, ALLAH'ımın sesini onda duyarsak, kulu-kuldan ayırmayız, çünkü, KUR'AN'ı ALLAH'ım verdi, " AYIRANA UYMAYIN  !...” dedi. Eğer KUR'AN'ı kul yazmış olsaydı,” neden ayırdı ? " diye sorgu bize düşerdi. Ölçüsü ALLAH'ımda olan her şey, kulun sözünden uzak kalır. Senin mümin bildiğin, ALLAH'ımın NEZDİ'nde mümin olmayabilir. Onun için her kulu mümin bil, harcayana dil uzatma. Neyi-nerde harcadığını, neyi-nerde kazandığını sadece ALLAH'ım bilir. ALLAH'ım kulları ile her an hemhal olur, KENDİNİ onlarda bulur. Yanılmayın, " onlarda bulur  " dedikte, kulun O'nu idrak anıdır. Yoksa ALLAH'ım her an, mümin olsun-olmasın kulları iledir. Madem öyledir, sohbeti kul ayırarak değil, kendimize ne almamız gerektiğini bularak yapalım.

KULU SAY Kİ SAYILASIN, CÜMLEMİZ DÜNYA KULLARINI KARŞILIKSIZ SEVELİM.

                 "Çok bilirim, ALLAH'ımı anarım !.....” diyen, kendini ULU gören: yanılır, uçuruma adım atılır.Hiç bir kul, mertebesini bilmez, ALLAH'ımın emrinden çıkmaz. Layık olmayana mertebe verilmez: ALLAH'ımın yolunda mertebe alan, geri çevrilmez. Mertebeye nasıl erilir ? merak edip sorana söyliyelim: sabırla, saygıyla, merhametle, şefkatle, misafir sevmeyle, kul gönlü alma ile, kulun hatasını kulun yüzüne vurmamakla, kendinden fazla başkalarını düşünmekle, ALLAH'tan geleni bilmekle, kanaat etmekle, ULU'ları bilmekle ve ALLAH'ı sevmekle. Kendini ALLAH'a adayan, kimseyi ayırmadan-kayırmadan kulunu severek hizmet eden her kul; ister Hiristiyan, ister Budist olsun ; mertebesini alır.

Mantığımızı madde için kullanırsak, güzellikten uzak kalırız, mantığımızı gönlümüze uydurmalıyız. İçimiz kaynarken,” hayır ! nevsime değil, mantığıma uyacağım !.....”dersek, ilk savaşı içimizde yaparsak, güçlüğü yenmiş oluruz, ilk savaşı kendi nefsimizde dış savaşı cemiyet içinde kazanmış oluruz. Yoksa aklımıza geldiği gibi, nefsimize kapılıp savaşa atılırsak; kaybederiz, sertliğin cezasını görürüz. Mantığımızı kullanıp, ALLAH'ıma havale edelim ! ALLAH'ıma havale ettiğimiz her olayda; kulu aracı koymayalım, aracıyı koyan biz olmayalım.

                                  MÜMİN OLANIN NİYAZI, CÜMLEYEDİR.

Mümin: sadece "YARATAN'ım !   " diyendir, VERDİĞİ'ne uyandır. Hz.MUSA'da mümin, Hz.İSA'da, Hz.MERYEM de, cümle yaratılan da…….Mümin kul vardır, Müslim kul değil. Bin Müslim, bir mümin edemez ! Mümin olmak,” Müslüman doğdum……” demekle değildir. Hiristiyan olan ALLAH'ımın kulu değil midir ? Uyarsa, gönlünü duyarsa, " doğru olan, budur!......” derse; ona mümin denir. Müslümanlık, gönüldedir. Mümin olmak el bağlamakla değil, ALLAH'ıma gönül kapını açmakladır. Mümin olmak; ders almakla değil, gönül koymakla olur. Dünya ile ahireti ayıran çoktur, ne var ki dünya ile ahireti beraber yürütmek; kerametin en yüksek mertebesini bulmaktır. Şunu bilin ki, dışarıda aradığın her sorunun cevabı senin içindedir, öyleyse bırak dışarıda aramayı da kendine dön ve kendini tanı. Aradığın soruların cevabı ancak içsel çalışma yaptığında, kendi içinde ne kadar derine inersen ve sen bu cevapları almaya ne zaman hazır olursan, o vakit gelmeye başlar. Kendine dön, içindeki sesi dinle ve onun rehberliğine güven. ( Kula yol göstermek, tenkit ile olmaz: hatalı ameli, yüzüne vurulmaz ! Hatasını yüzüne vurursan, alacağın cevap seni üzer. Kulun, yolunu almasını dilersen; yolunun güzelliğinden söz et ! Kırıcı olma ki, kırılmayasın ! )

     ZİLLETE DÜŞEN, VARSIN DÜŞMANIN OLSUN, SEN ONU TEKMELEME.   

                 Aşını, eşini, düşünü dile verme, bunlar senin sırrındır. Sebebi ne olursa-olsun beddua etmeyiniz, ettiğin beddua sana döner. ALLAH yoluna gitmeyen, AŞK'ına düşmeyen: hiç değilse gönül kırmasın, kulluğundan olmasın.

SAFFAT suresi, ayet 13,14 : Düşünüp taşınmaya çağırıldıklarında düşünmüyorlar. Bir ayetle yüz yüze geldiklerinde, dudak büküp eğleniyorlar.

                 Öyledir, olmayana meylederiz. Kendimizde olana sarılmayız da, olmayanda saadetin olduğunu sanırız. Asıl olan bizde olanla yetinmektir. Günü gelende, unutmayın ki her kul nasibi ne ise onu alır. Gece gündüz çalışsan da, uykudan yoksun kalsan da ; nasibin ne ise, onu yersin. Darlıkta, darda olanın kaygusunu duyalım. Duyalım ki, darda olana karşılık beklemeden yardım edebilelim. VEREN, nasibini yakınlarınla paylaş diye verir.” Elmanın yarısı sende, yarısı bende !...” diye gözümüz kalmasın ! " Yarım ye ! Yarın ne olur ?....” deme.

SEBE suresi, ayet 36 : De ki,” RABB'im dilediğine rızkı genişletip açar, dilediğine ölçülü verir / kısar. Fakat insanların çoğu bilmiyor.” ( Lütfen, Münafikun 10-Bakara 254,272-Yasin 47-Ali İmran 17 ayetlerini okuyunuz.)      

                 "Yumuşak nasıl olalım ?......” derseniz, niyetine uymasa da, VEREN'in – verdiğine şükrederek . Yumuşak olmayı deneyen , her olayı ALLAH'ıma  havale edendir.

Kul oldukta, hatayı bedene maletmemek gereklidir. Yani,” ben yaptım, ALLAH'ım öyle istedi ! " değil. ALLAH'ım senin hata yaptığını istemez. Sana doğruyu göstermek için, hatanı yapmaya izin verir. Hatayı yaparken, niyetini sen bilemezsin. Niyetin mantık ile düğümlenmeli, hata gördükte uyarmalı. Kul, verileni ; niyete uymasa da kabul etmeli. ALLAH'ım , hangi kulunu KENDİ'nden uzak görürse; kuluna- kulluğunu bildirmek, kendini buldurmak için, devasız gibi görünen derde düşürür, " OL " DEDİĞİ'ni oldurur. Niyete göre verseydi, her kulu dünya zengini olurdu. Hiçbir kul, yoksulluk dilemez. Onun için, daha önce dedim; O, maddeyi dilediğine, manayı dileyene verir. Niyetini ALLAH'a bildir, niyazını O duyar ! Niyetini, ALLAH'ımdan gayrı kimse veremez ! Aracı koyma, niyetini kuyuya bağırma, doğrudan ALLAH'ımdan dile ! Hiçbir olayda hatalı aramayalım, bilelim ki olayları kul değil, ALLAH'ım hazırlar.ALLAH'ımdan olan her olaya,” EYVALLAH !...” diyelim ve O'ndan gelenin hayır olduğunu bilelim. Olaylar bizim yönümüzü buldurur, seven kulu buldurur. Her olayın daha kötüsünü düşünelim, öyle duacı olalım.” En kötünün içindeyim !...” dersek; ALLAH'ıma güç gelir, bize daha kötünün ne olduğunu gösterir. " Dert yok mu ?” demeyin. Elbette var ! Dert için deva da var ! Yeter ki, yönelmeli, her yönde ALLAH'ı aramalı !               

FUSSILET suresi, ayet 34 : ( Mü'minun 96 ) Güzellikle çirkinlik / iyilikle kötülük bir olmaz. Kötülüğü en güzel tavırla sav. O zaman görürsün ki, seninle arasında düşmanlık bulunan kimse, sımsıcak bir dost gibi oluvermiştir.

                 Kahır veren her olay; bizi yeniden oluşa götürür, her olayın sonunda bize bizi buldurur. Kendimizi bulmamız, her hali bilmekle olur ! Bilmeden bulamayız, bulmadan-olamayız, olmadan-sevemeyiz. Bendeki-benim noksanımdır, tamamlayacağım sende gördüğüm ile, sendeki-senin noksanındır, tamamla bende gördüğün ile! Demek ki her kulu, birbirine sadece aynadır. Her kul kendi noksanını kendi bulur, çoklukta kolaylık olur. Çevrene bak göreceksin, yakınında olanlar ile kendini bulacaksın ! Gördüğün hataları ile önce kendini silecek, sonra her olayın yerini- zerre dahi olsa- değiştirilemeyecek halde göreceksin. İşte o zaman kendine dönmüş olacak, ÖZ'ün ile buluşmanın hazzını tadacaksın.

SENİN AĞZINDAN KÜFREDEN NEFSİNDİR, SENİN AĞZINDAN METHEDEN                                                                                                                                                                                

                                                       ÖZ'ÜNDÜR.

                 " Kulun yapısı, her an yenilenmekte ……”dedik, daha önce verdik. Her an ölür, her an diriliriz. Bizim dünya ile kainat arasındaki irtibatımız, çeşitli akımlarla yönetilir. Unutma ki asla yalnız değilsin, sende olanı bil ve O'nu kendinde bul.

( Olgunluk; güzele-güzel demekle değil, her yaratılanda güzellik aramaktadır.) Olgunluk; her olayı hoşgörü ile karşılamaktır, katı geleni yumuşatmaktır. Olgunluk öfkeyi bastırır. Olgunluk; yolunu şaşana elini vermek, önünden taşı almaktır. Olgunluk; sevmede, hatayı dürmede, yükseğe koymada, geçeni unutmada.

LUKMAN suresi, ayet 18 : " Kibirlenerek insanlardan yüzünü çevirme, yeryüzünde kasılarak yürüme. Çünkü ALLAH, kurula-kurula kendini övenlerin hiç birini sevmez.

                 Öğrenmenin en iyi yolu öğretmektir. Öğrendiğini haline verirsen o bilgi kalıcı olur. Her olgunlaşma safhasında, başarıdan önce ALLAH'ım bize bir sınav gönderir. Zahmet olmadan Rahmet, hizmet olmadan Himmet gelmez. Her güzelliği hak etmek için, layık olmak gerekir. Gerçeği yaşamak istiyorsan, dünyada iken ( yaşarken ) öl.

Bizdeki eksik taraflarımızı düzeltmemiz için ALLAH'ım bize imtihan kapısı açar. Misal verecek olursak: Bizim " bağışlamamız " eksikse, karşımıza bize ihanet edecek biri çıkar. Burada iki seçeneğimiz vardır. Bu olayı YARATAN'ımızdan bilip kişiyi bağışlarsak ve bizde eksik olan " bağışlama " sıfatını aktif hale getirirsek, bir daha böyle bir olayla karşılaşmayız. Olayı tümüyle karşımızdaki kişiye bağlar onu suçlarsak, hayatımızda buna benzer olaylar ve daha da kuvvetlisi, daha acı vericisi karşımıza çıkmaya devam eder. Unutmayalım ki, ALLAH kaldıramayacağımız yükü hiçbir zaman bize vermez. Bizim sevmediğimiz olaylar, hep bizi eğitmek içindir. Dünya işlerini yapman için akla ihtiyacın var, en iyi şekilde kullan. Mana aleminde ilerleyebilmen için gönlüne ihtiyacın var, öyleyse gönlünü sevgi ile oluştur.

Sevgi ile bakmasını bilen, gerçek ibadeti bulmuş demektir, çünkü o; baktığı her yerde yalnız ALLAH'ı görür. Sevginin ALLAH'ıma ibadete eş olduğunu bilseniz; sevgiyle taşarsınız, bir ömür öyle yaşarsınız. ALLAH'ımın yarattığına kötü demek, O'na karşı gelmektir. Ne olursa olsun, kim olursa-olsun, ister yerde sürünsün, ister ağzı-burnu aksın, ister gözü bir yana baksın; ALLAH'ımın verdiği, her şeyi ile sevilsin ! ALLAH'ım ne kötü yaratır, ne çirkin…..kalıp sizi yanıltmasın.

                 BİR ŞEYİ SEVEBİLMEK İÇİN, ONU BİLMEK GEREK.

                 Sevgide sadakat, sevgide sır, sevgide sabır vardır. Sevgi kini siler, haset'i böler.

" Bilmeyene nasıl verelim, ne ile eğitelim ?...” dersiniz. Sevginizi verin, sevgi ile eğitin ; dayandığının, ALLAH'ım olduğunu bilsin. Hatır almak, kulu sevmek, ALLAH'ımın lütfuna ermektir. Sevdiğin kadar sevilirsin. Sevmek, sevilmek ; ALLAH'ımın en sevdiği, NUR'unu verdiği kullarına nasiptir.Sevenin gönlünü kırmış isen, ALLAH'ımın gönlünü de kırmış olursun.

Eğer toprağı çamur gördü isek, içinden geçmeyelim; ne var ki, dönüp " çamur !..” diye tükürmeyelim ! O da senden, sen de ondan…….

Kula ettiğimiz her söz; bizim ÖZ'ümüzdür, göçtüğümüz ( öldüğümüz ) günde elimizde kozumuzdur. Sözümüzü bilelim de, gönülleri kırmayalım. İpe gideceğimizi bilsek dahi, doğru sözden şaşmayalım.         

FURKAN suresi, ayet 72 : Onlar yalana tanıklık etmezler / yalan söze kulak vermezler. Boş lakırdıya rastladıklarında soylu bir tavırla geçip giderler.

NİSA suresi, ayet 112 : Kim bir hata yahut günah işler de sonra onunla bir suçsuzu itham ederse hiç kuşkusuz, büyük bir iftira ve açık bir günah yüklenmiş olur.

                               SELAM  SÖZDEN  DEĞİL  ÖZ'DEN  OLSUN.

Selam: HAKK'ın-kuluna tecellisidir, kulunun-HAK'ta kendini bilmesidir. Selamlamak, ALLAH'ımın ADI'na yola çıkmaktır. Selam göklerden-size gelsin ! Selam, göklerde sizi bulsun ! Cümlesi, sizlerle birlikte kalsın. ( Eğmediğin baş, O'ndan değildir ! Bükmediğin diz, O'ndan değildir ! Kulundan selamı esirgeyen, O'ndan değildir. )

İNSAN ( DEHR )suresi, ayet 3 : Biz onu yola kılavuzladık. Artık ya şükredici olur ya nankör.

RUM suresi, ayet 33,34 : İnsanlara bir zorluk dokunduğunda, Rablerine yönelerek O'na yakarırlar. Sonra onlara bir rahmet tattırınca bakarsın ki, içlerinden bir grup Rablerine ortak koşuyor. Kendilerine verdiklerimize karşı nankörlük etsinler diye. Haydi, yararlanın / zevklenin. Yakında bileceksiniz.

                 ( Nimet, verilendir ! Mümin olan, her verilene " şükür "!....” der, daha az alanı düşünür. Daha çok alana baktınmı huzurun kaçar. Huzursuzluk, olmayanı aramaktır. Olana şükür et ki çevresi genişlesin.) YARATAN gözetir, kahrımızı silelim; bir lokmaya sahip isek,

" şükür ALLAH'ım !....” diyelim! ALLAH'ım " Şekur " sıfatıyla biz kullara teşekkür ediyor, bizler ise bir kişinin olumsuzluğunu yüzüne vurmak için adeta yarışırız da, bize yapılan bir şeye teşekkür etmeye üşeniriz. Biz ALLAH'tan büyük müyüz ki teşekkür etmiyoruz. İnsan olan kendisine yapılan bir şeyden sonra, hemen teşekkür edendir.

BEŞ emir nedir, bilirmisiniz : Vermek, şüpheyi silmek, amade olduğunu bilmek, layık olmaya çalışmak, sevmek sevmek sevmek.

ALLAH'ım kulundan geçmez ! Her kulun doğruyu bulmasına yardımcı olmasına bir ULU gönderir. Kulun gönül yolu, ULU'suna uyar. Her kulun ULU'su dilediği anda gelir. Her kulun ULU'su olur. O ULU, ALLAH'ımın izni ile kuluna yardımcı gelir. Eğer ki ULU'nun yardımcı olduğu kul hata etmiş ise, ULU'su mahzun olur.,” faydalı olamadım !....”der üzülür. Eğer ULU'dan yardım gördüğünüzden şüpheniz var ise, tövbekar olunuz, ALLAH'ımdan ULU'nuzun yardımını dileyiniz! Daha önce dedim, gelenler, ALLAH'ımın İZNİ ile gelir, hata eden kuldan İZİN kaldırılır, elbet ULU'nuz mahzun olur. ALLAH'ım İZİN'leri kaldırmasın, sizleri ve bizleri mahzun koymasın!

( Nasıl ki dünyada can-CANAN'la oluşur, göçte de öyledir. Her göçene yardımcısı gelir, yardıma elini verir, eğite-eğite götürür. Yanıldığın her olayda, anında yardımcın gelir. Dualar: anında ALLAH'ıma, ALLAH'ımdan-ULU'nun makamına gider.)

Her kademeye: bilgi ölçüsünde değil, bildiğine uyduğu ölçüde geçilir. Bilene uymak, bilmediğini öğrenmektir. YARATAN, bilene değil uyana verir.

TEVBE suresi, ayet 112 : ( Tevbe71, Nisa 125, Lukman 17 ) Tövbe edenler, ibadet edenler, seyahat ederken oruç tutanlar, rüku edenler, secdeye kapananlar, iyiliği emredip kötülükten alıkoyanlar, ALLAH'ın sınırlarını koruyanlar……Müjdele o müminleri.

                 Hiçbir şey için geç kalmış değiliz, tövbe kapısı hep açıktır ve hiçbir günah ALLAH'ımın affından büyük değildir. Rahmetim gazabımı örtmüştür diyor ALLAH'ım, öyleyse gelin yaptığımız hataları ve günahlarımızı kabul edip tövbe edelim, bir daha yapmamaya gayret edelim. Kırdığımız kişilerin gönüllerini alalım ki, ALLAH'ın huzuruna kul hakkı ile çıkmayalım. Bilelim ki ALLAH, gönüllerdedir. Bir hadis : Mümin, üç günden fazla küs kalmayandır.

SİZİN İÇİN ALLAH'TAN BAŞKA NE BİR VELİ VARDIR NE DE BİR YARDIMCI.